Na moim instagramie @yessireng pojawił się jakiś czas temu wpis o podstawowym użyciu trybu rozkazującego w języku angielskim. Dziś pełna sił i wigoru, postanowiłam poszerzyć ten temat także tutaj. Zobaczcie jakie to proste!
Czym jest tryb rozkazujący?
Tryb rozkazujący, jak sama nazwa na to wskazuje, służy do delegowania poleceń, rozkazów, żądań. Aby stworzyć zdanie w trybie rozkazującym, potrzebujemy nic innego jak podstawową formę czasownika, czyli: sit, go, sleep, swim, dance itd.
Nie musimy w tym przypadku zaczynać rozkazu od podmiotu, ponieważ odbiorca doskonale wie, że to właśnie do niego skierowana jest dana prośba. Ewentualnie, można zaznaczyć do kogo kierujemy ten rozkaz, na samym końcu zdania.
🔨Budowa:
Czasownik + dopełnienie
📚Przykłady:
Be quiet!
Be quiet, Tom!
Zakazy i przeczenia
Tutaj sytuacja jest równie prosta. Wystarczy, że przed czasownikiem w formie podstawowej wstawimy DON'T czyli DO NOT.
🔨Budowa:
Don't + czasownik + dopełnienie
📚Przykłady:
Don't sit there!
Don't speak!
A co z "let's"?
Let's znaczy tyle co let us (pozwól nam) lub let me (pozwól mi). Zwrotu tego używamy, kiedy chcemy coś zaproponować. Sugestia ta może odnosić się do nas samych i do osób, do których się zwracamy - coś jak "zróbmy to!".
📚Przykłady:
Let's go to the cinema tonight.
Let's play tennis.
Let's not talk about it.
Grzeczny tryb rozkazujący
Aby nasza prośba lub sugestia brzmiała grzeczniej i bardziej przekonująco, warto dodać przed czasownikiem operator DO.
📚Przykłady:
Do sit down on the chair!
Do eat this pizza!
Czy wszystko jasne? Mam nadzieję, że tak :)
Trzymajcie się i powiedźcie, jaki jest Wasz ulubiony rozkaz? Jakiego najczęściej używacie? Jaki najczęściej słyszycie?
Komentarze
Prześlij komentarz